Krasińscy
Antoniakowie
miejsca związane z rodziną i nazwiskiem
Rodzina Antoniaków od pokoleń związana jest z Parafią św. Katarzyny Warszawa-Służew i tam znajduje się większość aktów urodzin, małżeństw i zgonów rodziny, jak również z Cmentarzem znajdującym się przy terenach plebanii kościoła św. Katarzyny, gdzie pochowani są dziadkowie, pradziadkowie, prapradziadkowie oraz inni członkowie rodziny Antoniak.
Źródło: Wikipedia
Cmentarz na Służewie przy ulicy Renety (…)
Cmentarz znajduje się przy terenach plebanii kościoła św. Katarzyny (ulica Fosa). Od strony południowej znajduje się ulica Anyżkowa (na planach jest podawana ulica Renety, która znajduje się bliżej skarpy).
Historia
Położony blisko kościoła, co najmniej równie stary co parafia, która została erygowana w 1238. Na jego terenie odnaleziono urnę z epoki kultury łużyckiej. Został częściowo zniszczony w czasie powstania listopadowego, odnowiony i rekonsekrowany w 1839. Zachowane sprzed tego okresu trzy groby kominowe. W 1850 powiększono obszar cmentarza i obwiedziono go murem. Teren cmentarza został powiększony ponownie w 1876. (…)
Źródło: Wikipedia
Marszałkowska Dzielnica Mieszkaniowa (MDM) – wielki zespół mieszkaniowy w Warszawie, w Śródmieściu Południowym, socrealistyczny, wzniesiony w latach 1950–1952 według projektu zespołu architektów pod kierunkiem Józefa Sigalina (1950–1951) i Stanisława Jankowskiego (1951–1952). W 2015 wpisany do rejestru zabytków.
Źródło: Przekrój Nr 304 z 4.02.1951 r.
W środku w okularach Michał Antoniak - majster terenowy
Źródło: Staropolskim gościńcem przez współczesny Ursynów (architekziemski.pl)
Kto by pomyślał, stojąc w potężnych korkach na dwujezdniowej, trzypasmowej trasie, będącej głównym nerwem komunikacyjnym sto kilkudziesięciotysięcznego Ursynowa, że ponad dwieście lat temu przebiegał tędy, częściowo przez odstępy leśne, staropolski gościniec o szerokości zaledwie kilku metrów. (…)
Dochodząc do ulicy Ludwinowskiej gościniec mijał z lewej strony jezioro, zwane jeziorem Wingerta.
To w tym miejscu w połowie XVIII w. powstała pierwotna osada karczemna Pery z karczmą i dwoma chałupami włościańskimi.
Dalej na północ, gościniec podążał w kierunku Grabowa śladem ulicy Tanecznej. Zachowały się tam zbudowania gospodarstw: Łagowskiego, Karaszewskiego, Antoniaka i Zawłockiego.
Prawie na przeciwko miejsca gdzie Taneczna dochodzi do ulicy Poleczki, na niewielkim wzniesieniu, stał wiatrak postawiony jeszcze na początku XIX w. przez niemieckich przybyszów.
Ostatnia część drogi przebiegała polami przez tereny dzisiejszych wyścigów konnych, omijała z prawej strony majątek Służewiec i dalej prosto przez Szopy, Wierzbno i Mokotów docierała do Warszawy. (…)
Tomasz Ziemski
Źródło: pl.wikipedia.org
Pierwszy zapis mówiący o osadnictwie tej okolicy pochodzi z 1065 r., kiedy na terenach Służewca osiedlili się zakonnicy – Benedyktyni. Obszar służewski ciągnął się wzdłuż rzeki Sadurki (dawna nazwa Potoku Służewieckiego), która rozpoczynała bieg między obecnym dworcem Warszawa Zachodnia a Włochami. (...)
W 1238 – erygowanie przez biskupa Pawła z Bnina parafii pod wezwaniem św. Katarzyny, pierwszej parafii na terenie Mazowsza. Zbudowany w tych latach kościół po przebudowach nadal stoi w tym samym miejscu, na wzgórzu przy dzisiejszej Dolinie Służewieckiej. Wieś Służewo leżała w pobliżu obecnego kościoła św. Katarzyny.
W 1240 r. Konrad mazowiecki przejął Służewo, w zamian przydzielając kanonikom Borzęcin, w 1245 r. nadał je, prawdopodobnie z kilkoma okolicznymi wsiami, komesowi Gotardowi. (...)
W 1378 r. dawny obszar włości Służewo (pokrywającej się z obszarem parafii) był podzielony na 17 wsi, będących własnością 13 spadkobierców Gotarda. Dokładnie 150 lat później miały one łącznie niemal 70 włók (mniej więcej 1200 hektarów) rozproszonych dosyć regularnie między wszystkie z tych miejscowości. Największe było Służewo (7 włók) i wywodzący się od niego Służewiec (9 włók).
Przypuszczalnie ok. XIV w. powstała w tym obszarze nad skarpą wiślaną wieś Wolica Służewska (dziś Wolica). Nazwa sugeruje, że była to osada, w której na zachętę dla nowych przybyszów początkowo nie ściągano danin. Tą samą etymologię przypisuje się nazwie Wola Służewiecka, leżącej w XV w. gdzieś między Służewcem a Dzbarzem (przynajmniej 1428 r.; obecny Zbarż) – być może na tym samym miejscu, co w następnym stuleciu Szopy. Najpóźniej w końcu XV w. założono Wyględowo-Kościesze; Wyględowo znajdowało się w pobliżu ulicy Bełskiej (dziś Wyględów), a reszta wsi prawdopodobnie na południowy zachód od niego.
Na południe od Służewca w 1430 r. powstała wieś Jamielino (później Jamielin, dzisiejszy Imielin), a w 1528 r. Moczydło i Korzkiewka (także Koczkiewka, obecnie Gorzkiewki; według archeologów mała osada istniała tu już w XIII w.). Mimo znalezienia średniowiecznej ceramiki nie jest jasne, czy Wyczółki wymieniane w 1580 r. wśród służewskich odprysków nie są jednak znacznie młodsze niż pozostałe. Wzdłuż potoku w kierunku zachodnim od Dzbarza, już poza granicą Mokotowa, znajdowały się kolejno wsie Okęcie, Rakowo (obecnie Raków), Rakowiec, Stanclewice (obecnie Szczęśliwice) Solipsy (dziś Solipse) i Włochy. W pobliżu Solipsów i Włoch były zlokalizowane Stojarty i Witki, ale od potopu szwedzkiego przestały istnieć.
Obecne granice Służewa, wg Miejskiego Systemu Informacji, wyznaczają ulice: Aleja Wilanowska, Obrzeżna oraz południowa granica dzielnicy Mokotów (biegnącą ulicą Dolina Służewiecka, Bokserską i Wyścigową. Tak określone granice nie pokrywają się niestety z funkcjonującym historycznie podziałem tych terenów. Dawna wieś Służew leży obecnie w dwóch dzielnicach – na Mokotowie i Ursynowie. Na terenie obecnego Służewa znajdują się natomiast dwa osiedla, stanowiące w istocie większość faktycznego, a nie formalnego Służewca – Służewiec Południowy i Służewiec Fort. Z tego powodu opis poszczególnych osiedli może budzić pewne wątpliwości.
Dwa główne elementy kształtujące krajobraz Służewa to Potok Służewiecki i Skarpa warszawska.
Źródło: Genealodzy.PL Genealogia
"Antoniak 1789 - w grupie nazwisk pochodzących od imienia Antoni, notowanego w Polsce od XIII w., pochodzenia od łacińskiego Antonius, co pierwotnie było nazwą znanego rodu rzymskiego."
Źródło: Wikipedia
Zawady (Warszawa)
Osada założona nad Wisłą, wzmiankowana była jako wieś kościelna już w XIII w. W 1528 r. liczyła sobie 8 łanów. Wieś duchowna w 1580 znajdowała się w powiecie warszawskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego.
W XVII w. Zawady zostały dołączone do dóbr wilanowskich.
W 1827 r. liczyły 44 domy i 451 mieszkańców, w 1905 r. 35 domów i 409 mieszkańców, w 1921 r. 49 domów i 447 mieszkańców. W 1951 r. wieś została włączona do Warszawy. Początkowo znajdowała się w dzielnicy Wilanów, od 1960 r. w dzielnicy Mokotów, od 1994 r. w gminie Warszawa-Wilanów, od 2002 r. ponownie w dzielnicy Wilanów. (...)
Źródło: Famuly Tree DNA
POCHODZENIE LUDNOŚCI NADWIŚLAŃSKIEGO URZECZA
Dotychczas na Urzeczu i w jego najbliższym sąsiedztwie wydzielono 10 grup regionalno-etnicznych pozwalających na dość czytelną klasyfikację testowanych tu rodzin. Każda z tych grup ma swą unikatową i niepowtarzalną historię. (…)
Bardzo istotne dla tego Projektu będzie zatem ustalenie, jaki typ osadnictwa dominował na interesującym nas terenie, począwszy od średniowiecza aż po wiek XIX. Do tej pory najczęstszym kierunkiem migracji ludności na Urzecze jest szeroko pojęta Europa północno-zachodnia (Fryzja, Pomorze i Prusy od Meklemburgii po Sambię). Znaczny udział ma też ludność miejscowa (M458), jakkolwiek nie ma pewności czy część z nich nie ma związku ze zgermanizowanymi w średniowieczu Słowianami wywodzących się ze wschodnich Niemiec (Łużyce, Połabie). (…)
9C. GRUPA SŁOWIAŃSKA 1 (R1a:Z283>Z282>PF6155>M458>PF7521>CTS11962>L1029)
Grupa Słowiańska 1 jest częścią wielkiej indoeuropejskiej haplogrupy R1a (http://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1a_Y-DNA.shtml), siostrzaną do Grupy Słowiańskiej 2 oraz omawianej wcześniej Grupy Zachodniosłowiańskiej (spod tej samej mutacji M458). Swym zasięgiem obejmuje podobne tereny co Grupa Zachodniosłowiańska, jakkolwiek znacznie częściej spotkać ją można w Europie Wschodniej oraz we wschodnich Niemczech pośród resztek słowiańskiej ludności. Powszechnie łączy się ją ze Słowianami, jednakże staroeuropejskie korzenie tej grupy (wykształciła się ok. 2500 p.n.e.), każą być bardzo ostrożnym w etykietowaniu jej etnicznie.
(…)
- Penconek (kit 280017) – Penconkowie z Kabat
(…)
Penconkowie z Kabat [POTRZEBNY TEST M458-PACK LUB BIG-Y]
Nazwisko Penconek prawdopodobnie ewoluowało z przydomka Pęczek i partonimu Pęczkowicz (Pęczkowicz>Penck/Pencek/Penczek> Penczonek/Pęczonek> Penconek/Pęconek). Pierwsza wzmianka o współczesnych Penconkach pojawia się w parafii Cieciszew w 1712 r., kiedy w styczniu tego roku Kazimierz Pęczkowicz z Feliczyna (Kliczyna?) jest świadkiem na ślubie Mikołaja Buga z Feliczyna (Kliczyna?) z Dorotą Staśkiewiczówną. Drugi raz Kazimierz Pęczkowicz już z Jeziorny pojawia się jako świadek na ślubie w październiku 1712 r. u Grzegorza Joachima Zaleskiego z Miłosny z Magdaleną Ryszkówną. W księgach parafii Powsin w 1717 r. świadkiem na ślubie Grzegorza Drewno z Jadwigą Masiaczką, jako świadek występuje Szymon Pęconek. W kolejnych latach Szymonowi i Jadwidze Pęconkom rodzą się następujące dzieci: w 1720 syn Józef, w 1721 syn Antoni, w 1722 bliźnięta Grzegorz i Franciszka, w 1724 bliźnięta Antoni i Wit (Antoni z 1721 zapewne zmarł skoro nadano znów to imię). W 1719 r. Andrzej Pęconek z Powsina i jego żona Katarzyna chrzczą dziecko imieniem Stefan. Kolejne zapisy dotyczące Kazimierza Pencka/Pęconka zanotowane są w rachunkach dworu wilanowskiego prowadzonych za rok 1737, gdzie zapisano: „Augu za kwitem Iegmc P Ekonom Kazimierzowi Penckowi na wesele piwa”, a w sierpniu 1738 r. widnieje zapis, iż wypłacono należność „cieśli Konstantemu od wybudowania chałupy w Powsinie dla Pęcanka poddanego powsińskiego podług ugody.” Tak, więc Pęconki na początku drugiej dekady XVIII w. obecni są najpierw w parafii Cieciszew, następnie – Powsin. Zapewne w XVIII w. pojawiają się na pobliskich Kabatach u podnóża wiślanej skarpy, a dopiero na początku XIX w. przechodzą do parafii Wilanów. Pierwsze metryki dotyczące tego nazwiska pojawiają się w 1802 r., kiedy to Piotr Pęczonek (ur. ok. 1785) z Zawad wraz z żoną Małgorzatą chrzczą syna Stanisława, zaś w 1803 r. chrzczą bliźnięta Jakuba i Małgorzatę. W 1810 r., już w par. Powsin, urodził im się natomiast Piotr Penconek, bezpośredni przodek przebadanej gałęzi rodu.
Wyniki testu DNA przedstawiciela rodziny Penconków pokazały, że przynależy on do GRUPY SŁOWIAŃSKIEJ 1, stanowiącej część haplogrupy R1a.
W bazie danych FTDNA znaleziono zaledwie 6 osób o identycznych 12 markerach, co Penconkowie z Kabat. Nosili oni w zdecydowanej większości nazwiska słowiańskie (Kraśniewski, Purzycki, Sisky, Zieliński), wobec nielicznych brzmiących germańsko (Roman, Seers). Ponadto znaleziono 8 osób, których profile genetyczne różniły się tylko jedną mutacją (Ainley, Dobkowski, Flieden, Ibatulla, Morison, Rinning, Roman, Zaborowski).
Na tym poziomie testu ustalenie bliższych pokrewieństw z w/w rodzinami nie jest możliwe. W przyszłości konieczne jest ustalenie mutacji (SNP).
9B. GRUPA ZACHODNIOSŁOWIAŃSKA (R1a:Z283>Z282>PF6155>M458>PF7521>L260)
Grupa Zachodniosłowiańska jest znaczącą, centralną częścią wielkiej indoeuropejskiej haplogrupy R1a (więcej o haplogrupie R1a tu:http://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1a_Y-DNA.shtml). Dotychczasowe profile genetyczne przebadanych osób łączą ją z etnosem zachodniosłowiańskim, w tym przede wszystkim z Polakami, ale też z Czechami i Słowakami. Dość charakterystyczny dla tej grupy jest fakt, że przynależy do niej znaczny odsetek polskiej szlachty z Mazowsza i Podlasia.
(…)
- Goździkowski (kit 182038) - Goździkowscy z Jazgarzewa
(…)
Goździkowscy z Jazgarzewa [POTRZEBNY TEST R1a-PACK LUB BIG-Y]
Rodzina wywodzi się z Jazgarzewa. Najstarszym znanym przodkiem był Feliks Goździkowski (ur. 1780), mieszkaniec Jazgarzewa.
Wyniki testu DNA Goździkowskich z Jazgarzewa pokazały, że przynależą oni do jednej z odmian GRUPY ZACHODNIOSŁOWIAŃSKIEJ, będącej słowiańską częścią wielkiej haplogrupy R1a, prawdopodobnie z mutacją L260. Test wskazuje pośrednio na miejscowe, mazowieckie korzenie rodziny lub też migrację ze wschodnich Niemiec (Łużyce), co jednak potwierdzą dalsze badania.
W bazie danych FTDNA znaleziono ponad 200 osób, których profil genetyczny przy porównaniu 12 markerów był zblizony do wyniku Goździkowskich z Jazgarzewa. W przyszłości niezbędne jest rozpoznanie mutacji za pomocą testu R1a-Pack lub BigY.
Źródło: Gołąb nad Wisłą, Bo wszystkie drogi prowadzą do Gołębia
Rody gołębskie – najpopularniejsze nazwiska mieszkańców Gołębia
Naszą miejscowość od lat zamieszkują te same rody. Przynajmniej od 1810 r. do czasów współczesnych w Gołębiu i Gminie Puławy mieszkają rodziny o nazwisku: Antoniak, Bąkała, Bernat, Capała, Furtak, Gawryjołek, Grobel, Kamola, Korpysa, Kursa, Kwit, Namięta, Olszak, Osiak, Rułka, Stalęga, Szczerbetka, Warda, Woszek. To nasze regionalne, rzadkie i piękne nazwiska. Skąd pochodzą i co oznaczają?
Zasięg nazwisk został podany na podstawie strony internetowej herby.com.pl, opierającej się na Słowniku nazwisk współcześnie w Polsce używanych pod red. Kazimierza Rymuta z 1993 r., który jest wiarygodnym źródłem, został wydany na podstawie danych zgromadzonych w bazie PESEL. Statystyki dotyczące nazwisk z akt urodzeń i zgonów podano za stroną internetową regestry.lubgens.eu, dane liczbowe pochodzą z zachowanych ksiąg metrykalnych z lat 1810-1945.
ANTONIAK – nazwisko to po raz pierwszy zostało zanotowane w 1781 r., znajduje się w grupie nazwisk pochodzących od imienia Antoni, notowanego w Polsce od XIII wieku. Natomiast imię Antoni pochodzi od łacińskiego Antonius, co pierwotnie było nazwą znanego rodu rzymskiego. W parafii Gołąb w latach 1811-1912 odnotowano 156 urodzeń osób o nazwisku Antoniak, a w latach 1814-1945 zanotowano 140 zgonów osób o tym nazwisku. W Polsce mieszka 5360 osób o nazwisku Antoniak, najwięcej w dawnym województwie lubelskim, gdzie jest zameldowanych 580 osób o tym nazwisku.
(…)