Krasińscy

Źródło: Wikipedia

 

Lwów – miasto na Ukrainie, ośrodek administracyjny obwodu lwowskiego.

Lwów jest położony na pograniczu wschodniego Roztocza (Roztocze Lwowskie) i Wyżyny Podolskiej, nad rzeką Pełtwią, ok. 70 km od granicy polsko-ukraińskiej.

Teren miasta ma charakter pagórkowaty, średnia wysokość wynosi 296 m n.p.m. Najwyższy punkt w mieście to wzgórze Wysoki Zamek, wznoszące się na wysokość 409 m. Z jego szczytu roztacza się panorama historycznego centrum miasta z charakterystycznymi zielonymi dachami kościołów i architekturą z różnych epok.

Jest ważnym ośrodkiem przemysłowym, węzłem lotniczym, kolejowym i drogowym, jest siódmym co do liczby ludności miastem Ukrainy.

Założony ok. 1250 przez króla Daniela I Halickiego, który nazwał miasto Lwowem na cześć swojego syna Lwa. W latach 1349-1370 w składzie Królestwa Polskiego, 1370-1387 w składzie Królestwa Węgier, od 1387 do 1772 ponownie w składzie Królestwa Polskiego i Rzeczypospolitej Obojga Narodów, od 1434 był stolicą województwa ruskiego Korony. Miasto posiadało prawo do czynnego uczestnictwa w akcie wyboru króla. Od pierwszego rozbioru (1772) pod władzą Austrii, jako stolica Królestwa Galicji i Lodomerii – kraju koronnego w składzie Austro-Węgier, aż do ich upadku (1918).

W okresie zaborów był jednym z najważniejszych ośrodków nauki, oświaty i kultury polskiej oraz centrum politycznym i stolicą Galicji.

W listopadzie 1918 przedmiot zbrojnego sporu terytorialnego odradzającego się państwa polskiego i Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, proklamowanej przez ukraińskich polityków Galicji Wschodniej. Od 23.12.1920 do 16.08.945 stolica województwa lwowskiego II Rzeczypospolitej, największe miasto Małopolski Wschodniej.

Według danych z rocznika statystycznego z 1931 r., przed II wojną światową, Lwów zamieszkiwało około 63,5% Polaków, 24,1% Żydów, 7,8% Ukraińców, a także 3,5% Rusinów i 0,8% Niemców.

W okresie II wojny światowej pod okupacją sowiecką, niemiecką i ponownie sowiecką. W konsekwencji decyzji mocarstw wielkiej trójki zapadłych na konferencji jałtańskiej znalazł się w granicach USRR, a ludność polska została wysiedlona przez władze sowieckie. Od 1991 w granicach niepodległej Ukrainy. (...)

Historyczne centrum Lwowa zostało w 1998 wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Współcześnie Lwów stanowi ważny ośrodek nauki i kultury na Ukrainie. Działa tu Uniwersytet Lwowski (powstały w 1661), Politechnika Lwowska (1844), Lwowska Galeria Sztuki (1897), Teatr Wielki (1900) i Polski Teatr Ludowy (1958). Miasto jest głównym ośrodkiem kultury i życia społecznego mniejszości polskiej na Ukrainie.

 

 

Cmentarz Janowski – cmentarz we Lwowie, na Kleparowie, założony w 1883 i funkcjonujący do chwili obecnej; zajmuje około 45 ha powierzchni, jednak jest uboższy i mniej okazały od Cmentarza Łyczakowskiego.

W okresie II Rzeczypospolitej na Cmentarzu Janowskim wybudowano istniejące do dziś kwatery ofiar walk polsko-ukraińskich o Lwów z lat 1918-1920, zarówno żołnierzy polskich jak i żołnierzy Ukraińskiej Armii Halickiej.

Na Cmentarzu Janowskim mieszczą się także groby jeńców wojennych z okresu I wojny światowej.

Do cmentarza przylegał cmentarz żydowski z nowoczesną ogromną halą pogrzebową z 1912. Cmentarz ten, jak i hala pogrzebowa zostały zniszczone przez Niemców podczas II wojny światowej i w czasie powojennych rządów sowieckich. 

​